Το Θέατρο Σκιών, ο γνωστός ελληνικός Καραγκιόζης, προερχόμενος από την Άπω Ανατολή, έφτασε στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα μέσω των Αράβων και των Τούρκων. Τα πιο γνωστά θέατρα σκιών της Νοτιοανατολικής Ασίας είναι εκείνα της Ιάβας, Σιγκαπούρης, Ταϋλάνδης, Μαλαισίας, Καμπότζης, του Μπαλί και του Λάος, η δε πηγή των θεμάτων τους είναι τα παραμύθια του Ράμα, που βασίζονται σε δύο ινδικά επικά ποιήματα, το Ramayana και την Mahabharata.

Στο τέλος του 19ου αιώνα ο τούρκικος Καραγκιόζης είχε πλέον εξελληνιστεί και ήταν ικανός να εκφράσει καθαρά την ελληνική λαϊκή ψυχή. Σημαντικά συνέβαλαν κορυφαίοι καραγκιοζοπαίχτες, όπως ο Μίμαρος στην Πάτρα, ο Αντώνης Μόλλας στην Αθήνα και ο Μέμος στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα ο Καραγκιόζης παρά τις αντίξοες – για κάθε παραδοσιακή τέχνη- συνθήκες ζωής, την επιβολή των Μ.Μ.Ε και την επικράτηση νέων τρόπων ψυχαγωγίας συνυφασμένων με την τεχνολογική ανάπτυξη, εξακολουθεί να συμμετέχει στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της ελληνικής κοινωνίας, ενώ ο ιδιαίτερος ψυχαγωγικός και παιδαγωγικός χαρακτήρας του και φυσικά η εύκολη πρόσληψη του από τα παιδιά ,έχουν συντελέσει στο να μετατραπεί σε ένα θέαμα που έχει βασικούς αποδέκτες το ανήλικο κοινό
Ένα από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του είδους είναι η προφορικότητα. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με τη σταθερή μορφολογία και τυπολογία εξασφαλίζει στο Θέατρο Σκιών αφενός μεν την επαφή με την παράδοση και αφετέρου την αμεσότητα στην επικοινωνία ανάμεσα στον καραγκιοζοπαίχτη και στο κοινό. Αυτή η αυτοσχεδιαστική δυνατότητα επιτρέπει στο θέατρο αυτό να λειτουργήσει παιδαγωγικά και να δημιουργήσει κλίμα αμεσότητας και επικοινωνίας. Η έλλειψη συγκεκριμένων κειμένων παράλληλα με την κωδικοποίηση του είδους, αφήνουν σημαντικό περιθώριο για τη θεματική τροποποίηση της παραδοσιακής δραματουργίας. Έτσι το θέατρο αυτό γίνεται ένα είδος εύκολα προσιτό στους μαθητές και ικανό να υπηρετήσει τις ψυχαγωγικές τους ανάγκες